Αλ-Ανών  Al-Anon

Οικογενειακές Ομάδες Αλκοολικών Ανωνύμων

Τι είναι ο αλκοολισμός

Ο Αμερικάνικος Ιατρικός Σύλλογος αναγνώρισε πρώτος τον αλκοολισμό ως ασθένεια, η οποία μπορεί να αναχαιτισθεί αλλά όχι να θεραπευτεί.
Ένα από τα συμπτώματα του αλκοολισμού είναι η ανεξέλεγκτη επιθυμία για ποτό.
Ο αλκοολισμός είναι μια προοδευτική ασθένεια.
Όσο ο αλκοολικός συνεχίζει να πίνει, η τάση του για το ποτό αυξάνεται.
Αν η ασθένεια δεν αναχαιτισθεί, μπορεί να καταλήξει στην τρέλλα ή τον θάνατο.
Η μοναδική μέθοδος αναχαίτισης του αλκοολισμού είναι η παντελής αποχή.

Ο αλκοολισμός είναι μια ισόβια ασθένεια.
Οι περισσότεροι γιατροι συμφωνούν ότι ακόμα και μετά από χρόνια νηφαλιότητας, οι αλκοολικοί δεν μπορούν πια να ελέγξουν το ποτό τους, εφ' όσον κάνουν την αρχή.
Υπαρχούν πολλές επιτυχημένες θεραπείες για τον αλκοολισμό.
Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί είναι η πλέον γνωστή και σεβαστή, επειδή θεωρείται ως η πιο αποτελεσματική θεραπεία.
Ο αλκοολισμός δεν είναι πλέον μια ανέλπιδη κατάσταση, υπό τον όρο ότι αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται αναλόγως.
Αλκοολικοί βρίσκονται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Μόνο το 3-5% των αλκοολικών είναι περιθωριακοί τύποι.
Οι υπόλοιλοι έχουν οικογένειες, φίλους, επαγγέλματα και λειτουργούν αρκετά καλά.
Πλην όμως το ποτό τους επηρεάζει κάποια σημεία της ζωής τους, όπως την οικογενειακή τους ζωή, την κοινωνική ζωή ή το επάγγελμά τους, ή μπορεί και τα τρία.

Αλκοολικός είναι κάποιος που το ποτό του δημιουργεί ένα συνεχές και αναπτυσσόμενο πρόβλημα σε κάθε πλευρά της ζωής του.
Ο αλκοολικός πίνει, επειδή νομίζει ότι πρέπει να πιεί. Χρησιμοποιεί το αλκοόλ σαν δεκανίκι και απόδραση.
Είναι σε συναισθηματικό πόνο και χρησιμοποιεί το αλκοόλ για να εξαλείψει τον πόνο.
Τελικά, εξαρτάται από το αλκοόλ τόσο πολύ, που πείθεται ότι δεν ζει χωρίς ποτό.
Αυτή η σκέψη γίνεται έμμονη ιδέα.

Όταν μερικοί αλκοολικοί προσπαθούν να ζήσουν χωρίς το αλκοόλ, τα συμπτώματα της στέρησης είναι τόσο συντριπτικά που επιστρέφουν στο ποτό, επειδή αυτό φαίνεται ότι είναι ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθούν από την αγωνία.
Αυτό είναι ο εθισμός.

Οι περισσότεροι αλκοολικοί θα ήθελαν πολύ να είναι κοινωνικοί πότες.
Ξοδεύουν πολύ χρόνο και κόπο, προσπαθώντας να ελέγξουν το ποτό τους, για να μπορούν να πίνουν σαν τους άλλους ανθρώπους.
Μπορεί να προσπαθούν να πίνουν τα Σαββατοκύριακα ή να πίνουν μόνο συγκεκριμένο ποτό.
Αλλά ποτέ δεν είναι σίγουροι ότι είναι ικανοί να σταματήσουν να πίνουν, όταν εκείνοι θέλουν να το κάνουν.
Πάντα καταλήγουν μεθυσμένοι, και όταν έχουν υποσχεθεί στον εαυτό τους ότι δεν θα το κάνουν.
Αυτό είναι εξαναγκασμός.

Η φύση της ασθένειας του αλκοολισμού είναι ότι ο ασθενής δεν πιστεύει ότι είναι άρρωστος.
Αυτή είναι η άρνηση.

Η ελπίδα για ανάρρωση βρίσκεται στην ικανότητά τους να αναγνωρίσουν την ανάγκη βοληθειας, την επιθυμία τους να σταματήσουν να πίνουν, την προθυμία τους να παραδεχτούν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους με το πρόβλημα.